Wonen tussen water en woontorens op het Wijnhaveneiland
Peter Schults vindt rust in de Rotterdamse dynamiek
Oorspronkelijk uit Zierikzee, werkte Peter Schults jarenlang in Spanje. Toen dat stopte, verhuisde hij terug naar Zeeland en vond een baan in Gorinchem. Tot hij op een dag besloot dat hij het anders wilde. “Ik trok een cirkel op de kaart, van dertig kilometer rondom Gorinchem, en keek welke steden er in aanmerking kwamen.” Dat waren Utrecht, Breda, Tilburg en Rotterdam. “Die laatste was de mooiste, de beste en de grootste,” zegt Peter stellig.
Peter woont sinds 2003 met zijn partner op de 20e verdieping van het appartementencomplex aan de Bierstraat, op het Wijnhaveneiland in Stadscentrum. “Bij helder weer kijk ik tot Den Haag! Zelfs na al die jaren geniet ik nog van het uitzicht, vooral nu dat per dag lijkt te veranderen.” Want zijn buurt verandert in rap tempo: waar hij eerst vooral werd omringd door kantoorgebouwen, verrijzen er de afgelopen jaren steeds meer woontorens om hem heen, waaronder project up:town.
Er is hier zoveel te zien! De vele lichtjes, televisies en thuisfeestjes. Het is geen dooie boel!
Waar Peter nu nog vrij zicht heeft op de Maas, zal dat over een tijdje anders zijn. Pal voor zijn neus wordt gebouwd aan het nieuwbouwproject The Terraced Tower. Het lijkt hem niet te deren. “Ik heb me destijds verdiept in de bouwplannen voor deze omgeving en had er vertrouwen in. ‘Ze kunnen toch moeilijk iets pal voor je neus neerzetten’, dacht ik toen.” Hij vervolgt, lachend: “In feite hebben ze dat wel gedaan, maar dat stoort me niet. Er is zoveel te zien, vooral ‘s avonds. De vele lichtjes, televisies en huisfeestjes. Het is geen dooie boel hier! Bovendien is dit eiland omgeven door water, dus er blijft altijd ruimte rondom.”
Wonen met weids zicht op het water
De eerste jaren in Rotterdam – vanaf 1995 – woonde Peter in een appartement op de Korte Hoogstraat. Na een paar jaar besloten hij en zijn vriend groter te gaan wonen, maar wél in het centrum. “We bekeken veel woontorens en zagen vooral veel schoenendozen: donkere hokjes met kleine balkons. Toen kwam ik hier en zag het licht en vrije zicht over de Boompjes. Het was prachtig en het voelde direct goed.” Dus namen ze hun intrek in de woning van 100 m2, één van de grootste appartementen in de toren. Van een hechte community is geen sprake, al kennen ze alle mensen op hun verdieping. “Verder zie of hoor je elkaar nauwelijks. De huizen zijn goed geïsoleerd, al horen we het heien buiten goed.” Een nadeel van die bedrijvigheid rondom: de figuurlijke botsing tussen bouw- en bewonersverkeer. “Precies op de plek waar wij uitrijden, stonden vrachtwagens te laden en lossen. Via de BuitenBeter app van de gemeente heb ik mijn beklag gedaan, daarna werd een en ander verplaatst. Het is belangrijk dat de gemeente in dit soort gevallen de regie neemt. Vooral hier, met maar drie op- en afritten op het eiland.”
Thuis is: terrassen en kroegen op kruipafstand
De bedrijvigheid in de stad heeft hem nooit verontrust, vertelt Peter. “Ik zocht juist naar een plek met meer dynamiek. Als ik na een dag werken over de Erasmusbrug reed, viel alle werkstress van me af. De levendigheid van de stad trekt me aan, misschien juist omdat ik een rustig persoon ben.” Met de jaren werd zijn lifestyle wel wat rustiger. “Vroeger ging ik elk weekend de stad in, de kroegen lagen op kruipafstand. We kwamen vaak bij La Luna aan de Mauritssingel, een geweldig danscafé.” In zijn directe omgeving ziet hij de laatste jaren meer restaurants opduiken. “Ik haal wel eens een kippetje bij Alan & Pim’s en vind het rode lichtschip V11 een leuk ding. Nu zou ik nog wel een leuk café in de buurt willen, want we hebben momenteel geen stamkroeg.” Wel heeft Peter zo zijn routines. “Op zaterdag ga ik naar de markt en kom ik met tassen vol eten thuis. Ik kom dan graag bij het Douwe Egberts café op de Binnenrotte, voor de koffie en het fijne terras. Ook het dakterras van Bistro Bar Binnenrotte bij de Centrale Bibliotheek is fijn. En als het mooi weer is, lig ik gewoon op de Boompjes in het gras aan de promenade en de Maas.” Hij doet zijn boodschappen niet in de Markthal, maar scoort er vaak wel iets te eten. Favoriet is Andalus, een Mediterraanse visspecialist.
Rotterdam met Mediterrane twist, por favor!
De liefde voor het Mediterrane en exotische is ook in huis zichtbaar. Dat is te wijten aan de Peruaanse roots van Peters vriend en te verklaren door de verre reizen die ze maken. “Uit elk land nemen we iets mee. Toch ben ik qua spullen nergens aan gehecht. Als we in Peru zijn, vergeet ik alles van thuis. Spullen zijn dan niet meer relevant.” In mei 2018 staat er een tripje naar Sicilië op de agenda en in de zomer gaat het stel naar Indonesië. Het liefst zou Peter jaarlijks overwinteren in Arequipa, waar de familie van zijn vriend woont. “Ik heb emigreren overwogen, maar mijn vriend wil hier niet weg.” Toch lijkt het Peter wel wat, zijn pensioen uitzitten in het warme Peru. “Maar we hebben het hier goed en kunnen in principe de rest van ons leven in deze woning blijven.”
Ik pleit voor een paseo in de binnenstad, een groene promenade naar Spaans voorbeeld
Iets meer groen in zijn omgeving zou Peter dan wel graag zien. “Dat zet ik in elke enquête van de gemeente: ik wil meer groen in de buurt!” Peter heeft de ideale oplossing, vertelt hij: “Een paseo in de binnenstad! Een groene promenade naar Spaans voorbeeld, door verschillende op elkaar aansluitende straten te vergroenen en autovrij te maken.” Peter pleit voor minder auto’s. “Bestem eens wat straten enkel voor voetgangers en fietsers,” zegt hij resoluut, en vervolgt: “Met meer groen wordt de stad nóg leuker. Was ik maar planoloog, dan had ik het al gerealiseerd.”
