“Het stadsleven leek ons gezelliger met z’n drieën”
Arne, René en Simon, drie goede vrienden, kochten samen een huis in Middelland.
Aan het begin van de charmante Essenburgsingel – rozenstruiken sieren menig gevel – bellen we aan. We mogen drie steile trappen omhoog, naar de dubbele bovenwoning van Arne, René en Simon. Eenmaal in de woning worden we verrast door licht en ruimte, veel ruimte. Er is zelfs ruimte voor een rommelkamer!
Arne, René en Simon wonen sinds maart 2017 aan de Essenburgsingel, randje Middelland. Wie denkt dat de drie heren samenwonen uit noodzaak heeft het mis. Arne: “We doen dit vanwege de gezelligheid. Alle drie wilden we naar Rotterdam en bij voorkeur samen.” En wie denkt dat het hier om een studentikoze bedoening gaat, heeft het ook fout: de studie is afgerond, alle drie hebben ze een baan en alle drie wilden ze wegblijven van een studentikoos interieur. Voor afdankertjes werd dan ook vriendelijk bedankt. Ze zochten hun boedel zorgvuldig bij elkaar, samen op een zondag bij de woonboulevard. Net als het meubilair, kochten ze ook het huis samen. Kan dat dan? Blijkbaar wel!
We wilden het echte stadsleven nu wel eens ervaren. Rotterdam was een logische keuze.
Samen de stad ontdekken
In respectievelijk Rhoon, Pernis en Hoogvliet werd de studententijd genoten, bij de ouders thuis. Arne, René en Simon zijn sinds de middelbare school bevriend en tijdens Arne’s afwezigheid – hij woonde en werkte een tijdje in Amerika – ontstond het idee om samen te gaan wonen. René: “We wilden dat echte stadsleven nu wel eens ervaren en dat leek ons gezelliger met z’n drieën. Rotterdam was een logische keuze.” Het duurde drie maanden voor ze hun gezamenlijke droomhuis vonden. Arne: “We zaten niet op de schopstoel, dus we namen de tijd om iets goeds te vinden.” In totaal deden ze zo’n twintig bezichtigingen, vertelt Simon. “Dit was nieuw voor ons, dus we wilden een goed beeld krijgen van de huizen en wijken.”
Anderhalve minuut
Bij hun bezichtiging aan de Essenburgsingel was snel duidelijk dat dit het huis moest zijn. René: “Het had alles wat we zochten. Na anderhalve minuut wisten we het wel.” De makelaar droeg daar ook aan bij. Arne: “Dat was een topvent. We zagen de laatste maanden dat het ook heel anders kan.” René vult aan: “Deze man nam ons aan de hand mee, vertelde van alles. Hij was eerlijk in zijn antwoorden én we konden een optie nemen voor een week. Dat is uniek in deze tijd. Bij andere bezichtigingen moesten we vaak zelf maar een rondje lopen.” Hun bod kreeg een tegenbod. Ergens in het midden kwamen ze uit, op precies het bedrag dat ze in gedachten hadden.
Drie kopers
De mannen konden snel schakelen omdat ze een paar maanden ervoor een oriënterend gesprek hadden bij de bank. Ze wisten dus precies wat ze konden lenen. Met drie personen een huis kopen is niet gangbaar, dus het kostte wat tijd. René: “Onze situatie was lastiger, het gebeurt niet zo vaak. Qua hypotheek en verzekering val je buiten de gebaande paden, dus je loopt tegen wat beperkingen aan. De Rabobank dacht goed mee en gaf vanaf het begin aan dat ze dit voor ons konden en wilden regelen. Onze adviseur, degene die het traject bij de Rabobank begeleidde, heeft flink wat uitzoekwerk gedaan en het voor elkaar gekregen.”
De aansprakelijkheid is nu over drie hoofden verdeeld, financieel zitten de heren aan elkaar vast. Arne: “We hebben een samenlevingscontract opgesteld. Niet juridisch hoor, gewoon voor onszelf. Daarin hebben we alle mogelijke scenario’s vastgelegd: voor als iemand schulden heeft, onder de tram loopt of gaat samenwonen met een vriendin. Dan wordt diegene uitgekocht, het huis wordt verkocht óf er wordt een nieuwe huurder gezocht.” Maar voor het zover is gaan ze zelf van hun huis genieten!
We hebben een samenlevingscontract opgesteld
Stadsvogels
Hoe is het om nu opeens middenin de stad te wonen? “Verleidelijk! Even de deur uitgaan is nu zo laagdrempelig, het is levensgevaarlijk,” vertelt René lachend. Ze lopen naar huis na de borrel in de Witte de With of Oude haven. Leuk aan de buurt vinden ze de nabijheid van het centrum, de singel voor de deur en de spelende kinderen op straat. De spelende kinderen? Simon: “Ja, dat vind ik leuk. Liever spelende kinderen dan blowende gasten voor je deur. Bovendien kom ik uit een dorp, en dit buurtje voelt daardoor wat dorps.” René reageert: “Wij wonen naast het centrum, maar hier is het rustig. Hier horen we gewoon vogels ‘s morgens, ondanks dat een kennis voor mijn verhuizing zei dat je in de stad geen vogels hoort.”
Charmant
Ze wonen er nu een paar maanden en willen nog veel meer ontdekken in hun buurt. Een goed voornemen is om binnenkort het aanbod van de nabijgelegen Kruiskade te proeven. Ze eten vaker niet dan wel thuis en door de verschillende werkschema’s bijna nooit samen. Vanavond toevallig wel. Op het menu staat Kip Piri Piri uit een pakje, en of we misschien mee willen eten. De Essenburgsingel werd door deze heren nóg wat charmanter!
