De wereld op z’n Kop van Zuid
Deze 55-plussers zijn hoe ouder, hoe stadser in hun appartement in New Orleans
Na zeven jaar Krimpen aan den IJssel vond Nellie Korbijn (gepensioneerd) het in 2013 genoeg. Het idee om na haar pensionering nog in een dorp te wonen, benauwde haar. Nellie: “Ik zocht prikkels en sensatie. Het spannendste wat daar gebeurde, was het opstijgen van een zwaan.” En nu kijkt ze uit op de Zwaan, want Nellie en haar partner Ronald van der Zanden (werkzaam bij Damen Marine Components) ruilden hun ruime bungalow in Krimpen in voor een luxe appartement in woontoren New Orleans aan de Wilhelminapier. Hier ligt de stad letterlijk aan hun voeten en zijn er prikkels in overvloed.
Mijmeren over de Maasstad
De levendigheid van Rotterdam trok Nellie als kind al aan. Haar wieg stond in de Hoeksche Waard, maar met haar hoofd was ze vaak in de stad: in Rotterdam gebeurde het, vond ze. Toch waagde ze de stap pas zes jaar geleden, na jaren in Capelle aan den IJssel en Krimpen aan den IJssel. Nellie: “Ik krijg bijna weer buikpijn als ik aan die plaats denk, er viel voor mij weinig meer te beleven.” Met Nellie’s pensioen in aantocht zocht ze meer actie in haar vrije tijd. Hoewel het voor de geboren Rotterdammer Ronald niet per se nodig was om te verhuizen, wist Nellie hem voor het avontuur te porren. “Ons huis in Krimpen aan den IJssel was mooi en de reistijd naar mijn werk kort, maar nu reis ik per Waterbus naar Damen Marine Components in Krimpen aan de Lek, waar ik werk. In Rotterdam leven we écht”, lacht Ronald.
Droomhuis: gelijkvloers wonen aan het water
Nellie en Ronald settelen zich als eerste bewoners in een compact appartement van 60 m2 – mét ruim balkon van 15 m2 – in New Orleans op de Kop van Zuid. Nellie wilde graag een woning met zicht op het water. “Tijdens mijn werk bij het waterschap – toentertijd gelegen aan de Nieuwe Maas – keek ik uit op de rivier. De constante verandering van het water fascineert me.” Toch viel het niet mee om dit appartement met waterpanorama te bemachtigen. Ronald: “We bevonden ons in het staartje van de crisis en door de hoge vraagprijs waren deze woningen niet in trek. Het leek wel of de makelaar de appartementen vergeten was.” Uiteindelijk kochten ze hun droomhuis voor een gunstige prijs.
In hun appartement in New Orleans ontwaken Ronald en Nellie met zicht op het water
Voordat de koop rond was, bezochten Nellie en Ronald het appartement op verschillende momenten van de dag. De compacte woning vroeg om een efficiënte inrichting en dus was het voor Nellie en Ronald belangrijk om grip te krijgen op de juiste indeling. Dat lieten ze onder andere afhangen van de stand van de zon en lichtinval op bepaalde momenten. Een aparte slaapkamer kwam er na deze inventarisatie niet: ze kozen voor een slaapbank in de woonkamer. Nellie: “Een slaapkamer zou het uitzicht én het daglicht wegnemen, zonde van deze plek.” Alles voor dat kijkje op het water.
Badderen én babbelen met medebewoners
Van al dat zicht op het water krijg je spontaan zin om een duik te nemen. Gelukkig kregen ze er met de koop van hun woning ook een zwembad en fitnessruimte bij! Nellie en Ronald hebben onbeperkt toegang tot het binnenzwembad en de fitnessruimte van New Orleans. Nellie: “Een prettige bijkomstigheid, want ik houd van sporten. En het geeft je de kans om een praatje te maken met je medebewoners. We zijn niet hecht met elkaar, maar dat is ook niet wat we zoeken. De bewoners gaan fijn met elkaar om, maar we lopen de deur niet plat.” Ronald voegt toe: “De mix aan mensen die hier op de Kop van Zuid woont en rondloopt, bevalt enorm. Je komt alle leeftijden tegen. Die variëteit zorgt voor voldoende dynamiek, maar wil ik rust dan trek ik de deur van ons appartement achter me dicht.”
Rotterdam (her)ontdekken
Vanuit hun woning kijken ze onder andere uit op de Erasmusbrug en daarvan genieten ze al zes jaar volop. Ronald: “’s Avonds zit je hier in een schilderij, lichtjes in alle kleuren van de regenboog. Prachtig! Soms horen we het geluid van een ambulance op de achtergrond, dat is de dynamiek van de stad en daar heb ik wel wat mee”. Hoewel ze graag naar buiten turen, is daadwerkelijk naar buiten gaan nog leuker. Thuiszitten is er voor het stel niet bij. Vooral Nellie maakt, nu ze gepensioneerd is, veel gebruikt van de stadse mogelijkheden. Joggen langs de Maas of wandelen naar en in het centrum. Nellie: “Het OV-netwerk is fantastisch geregeld. Ik reis gratis binnen de stad en maak er dankbaar gebruik van. Ik houd van koopjesjagen, dus ben wekelijks te vinden op de markt op de Binnenrotte en het Afrikaanderplein: kledingkramen afstruinen en bloemen kopen bij De meiden van de snor.” Het koppel bekent niet vaak buiten de stadsgrenzen te gaan.
Rotterdam is meer een geheel geworden
Met Rotterdam als bekend terrein, herontdekt Ronald de stad na zijn terugkeer. “In de jaren zestig werd ik geboren in Rotterdam-West. De stad uit de jaren ’70 en ’80 ken ik dus goed, maar dat was allemaal nog niet zo fraai. Ik vind de stad positief veranderd. Het valt me op dat er geen gaten meer zijn tussen de verschillende wijken. De gemeente heeft veel moeite gedaan om wijken die eerder meer op zichzelf functioneerden, te verbinden. Rotterdam is in mijn ogen meer een geheel geworden.”
Terugkeren naar een getransformeerde stad
Ronald en Nellie wonen op de Kop van Zuid in de wijk Feijenoord, maar voelen zich onderdeel van het stadscentrum. Ronald: “Wonen, werken, toerisme en uitgaan lopen hier door elkaar heen. Het bruist.” Cultuur ligt op de Kop van Zuid voor het oprapen, maar Lantaren Venster, het Nederlands Fotomuseum en het Nieuwe Luxor laten ze nog te vaak links liggen, vinden ze zelf. Ronald: “We hopen dat de aanschaf van de Rotterdampas in 2019 de drempel naar cultuur voor ons verlaagt.” De diverse horecagelegenheden op Zuid lopen ze niet voorbij. Nellie: “Ik kom graag bij Rolph’s Deli voor een kopje koffie, proeflokaal Bregje aan Entrepothaven serveert goed geprijsde dagmenu’s en zodra de zon begint te schijnen, kun je me vinden in de strandstoelen bij Hotel New York.” Uit alles blijkt dat de stap naar Rotterdam voor Ronald en Nellie de juiste was. Ze zijn blij met hun woning en buurt, hoewel een buurtsuper op loopafstand een welkome aanvulling zou zijn. Qua uitzicht en dynamiek niets dan goeds. Ronald: “De transitie van de Fenix Food Factory tot Landverhuizersmuseum gaan we op de voet volgen. Het museum gaat er straks met het nieuwe uitzichtpunt waanzinnig uitzien.”
Door de transformatie die de stad heeft doorgemaakt, voel ik me er weer thuis
De verhuizing naar een kleiner stadsappartement was voor Ronald en Nellie een grootse stap. Gelukkig pakte het goed uit: ze wonen in de dynamiek, maar ervaren geen overlast van de vele horeca om hen heen. Ze zoeken zowel reuring als rust op wanneer dat hen uitkomt. De Kop van Zuid blijkt een goede uitvalsbasis te zijn, bekent Ronald bijna met een zucht van opluchting. “Ik volg Nellie waar ze gaat, maar met deze stap – van een grote woning in Krimpen aan den IJssel naar een kleiner stadsappartement – had ik aanvankelijk stiekem best moeite. Maar de stad is niet meer de stad van mijn jeugd, en juist daardoor voel ik me er weer thuis.”
